“Pas op dat je niet valt. Goed vasthouden aan de ladder.” Iraima blijft ongerust als iemand het dak op gaat om het schoon te maken. We zijn niet meer van de jongste. De tijd van het “supermannekes-gevoel” ligt al lang achter ons. We zijn extra voorzichtig. Vandaag is het noodzaak om schoon te maken. Morgen worden er zonnepanelen geplaatst en zijn we (nog) duurzamer.
Met de nodige rustpauzes kijken we na een paar uur tevreden over een schoon plat dak. Overtollig water is en kan weer weg. Alle eikenbladeren van afgelopen periode zijn weg van het dak. De zonnepanelen kunnen geplaatst worden en we hoeven ons niet te schamen als morgen de installateurs het dak op gaan.
De eerste die de volgende dag komt is de elektricien. Samen met hem bepalen we de plaats van de omvormer en de thuisbatterij. Nadat de Belgische overheid is teruggefloten voor het gebruik van een terugdraaiende teller is de thuisbatterij in het leven geroepen. Deze slaat de energie van de zonnepanelen op tijdens daglicht. ’s Avonds levert de batterij de stroom voor ons verbruik. In de winterperiode zullen we ook nog stroom van het net nodig hebben, maar als de dagen langer worden gaan ook wij aan het Belgische energie-netwerk leveren tegen een (zeer) geringe vergoeding. Zo werkt het is ons vertelt.
De elektricien heeft zijn dag niet bij ons. De werken zijn toch meer dan ingeschat. De afstand van de meterkast naar de omvormer is groter dan verwacht en de aansluiting loopt ook niet op rozen. Met regelmaat springt de stroom. Kennelijk is het niet zo goed voor de stroomvoorziening om met een tang de aardingskabel per ongeluk te raken. Eerst hoor je “plof” vanuit de meterkast. Kort gevolgd door het “f*ck”-woord van de elektricien. Eerlijk gezegd, hij volhard in zijn werk ondanks de druk dat hij na ons nog een adres te gaan heeft. Bijkomend voordeel: de noodverlichting in kamer Sinku en Vèf werkt! Enkele keren getest vandaag.
Het volgende team is dat van de installateurs. Met 2 man sterk plaatsen ze in een mum van tijd 16 zonnepanelen op ons dak. Vol bewondering kijken we hoe ze met een zonnepaneel op hun schouder de ladder oplopen (zeg maar “rennen”) zonder ongelukken. Doe ik ze zeker niet na. Alles wordt aan elkaar gemaakt, verstevigd met betonblokken en de klus is geklaard. Tenminste op het dak … Binnen horen we nogmaals een “plof” en “f….”.
Uiteindelijk heeft ook de elektricien de aansluiting voor elkaar en opgelucht vertrekt hij in de vroege avond richting zijn laatste adres van vandaag.
Bed and Breakfast Nummer5 is nu nog duurzamer geworden. We gebruiken bijna geen plastic, verschonen handdoeken en beddengoed in overleg met de gasten, beide kamers zijn uitstekend geïsoleerd, de ramen zijn met dubbel glas, de kamers hebben een prima ventilatie. Om maar enkele voorbeelden te noemen. Nu maken we voor onze energie ook gebruik van zonnepanelen.
Goed bezig zegt ons petekind!
